Poor Prince (Nathaniel) Chapter 9

"Manatili muna tayong ganto ang sarap kasi sa pakiramdam na kaakap ka..."

Ito ang mga salitang narinig ko na nanggaling sa bibig ni Aaron habang nananatili paring naka akap sakin. Mga simpleng salita pero makahulugan para sakin, mga salitang masarap sa pandinig at pakiramdam na tila ba hindi ko pagsasawaang marinig nang paulit-ulit at mga salitang nag dulot ng kakaibang takot takot na hindi ko mawari, kung para saan man diyos lang ang nakakaalam.

Mga ilang buwan na ang lumipas pagkatapos ng gabing iyon at simula nun napaka laking pagbabago din ang naganap sa pamamaraan ng pakikitungo sakin ni Aaron, tila nag laho na ang Aaron na bugnutin na nakilala ko at napalitan ng palangiti at friendly na Aaron. Hindi ko alam kung anong dahilan ng pagbabagong iyon pero kung ano man yun hindi na mahalaga para sakin dahil masaya ako kong ano man ang nakikita ko sa kanya ngayon.

Nasa ganto akong kalalim na pag iisip habang naka tingin sa gawi ng kinauupuan ni Aaron na sinasabayan ng pag ngiti ng marinig kong mag salita ang may kapayatang babae na pag hindi mo sya kilala ay mapagkakamalan mong si Olive Oil na girlfriend ni Popey na naging professor namin sa Royal Ethics na si Ms.Mendez.

"Those students na under ng scholarship program ng academy mag handa na kayo dahil kayo ang mag sisilbing tagapangalaga ng mga kabayo na idideliver this week na gagamitin para sa horse back riding lesson natin bago matapos ang semester na ito..."

Pagkatapos banggitin ng professor namin ang mga salitang binitiwan sinundan ito ng manakanakang ingay na nanggaling sa mga kaklase ko, ang iba ay natutuwa at halatang nananabik at ang iba naman ay halata ang pagka dismaya dahil batid nila kung ano ang posisyon nila sa academy na pinaliligiran ng mga mayayamang istudyanteng walang magawa sa pera na nanggaling sa ibat ibang prominenteng pamilya, saka sumagi sa isip ko ang hindi pantay na pag trato sa mga istudyante. Pumapayag ang Prince Academy na magkaroon ng pagkakataon ang isang commoner na makapag aral sa ganitong klaseng paaralan at magkaroon ng mataas na antas ng edukasyon ngunit sa likod nito hindi naman talaga ganon kaganda ang pangakong binitiwan para sa mga scholar, kya lang naman nagkaruon ng ganitong opportunity upang magkaruon ng mga laruan at katulong ang mga mayayamang estudyante habang nag sasayang ng pera at oras sa paaralan.

Nakakalungkot man isipin ngunit ito ang natuklasan ko sa mundo sa pagitan ng mahirap at mayaman.

"Oy! bat ka naka simangot?..."

Basag ni Aaron sa pag iisip ko at naupo sa tagilirang upuan sa aking kaliwa.

"Wala... nagugutom na kasi ako..."

Pag aalibi ko sa kanya at sinundan ng pilit na ngiti.

"Edi tara na para maka kain na tayo nagugutom nadin ako eh..."

Pagyayaya naman nito at agad na sinundan ng pag hawak sa kamay ko upang alalayang maka tayo at hindi alintana ang mga matang naka masid.habang tinutumbok namin ang daan papuntang cafeteria.

"Aaron dito kana maupo..."

Tawag ni Mico kay Aaron na hindi masukat ang sobrang luwang na pagkakangiti habang ikinakaway ng bahagya ang kamay pagka pasok namin ng cafeteria na nilingon naman agad nito pagka rinig ng boses kasunod ng pag tumbok sa lamesang naka pwesto sa bandang sulok  na kinauupuan nina Mico at ng dalawa pa nyang "close friends kono..." at wala akong nagawa kundi magpatianod sa kasama kahit dama ko na may hindi magandang mangyayare dahil nuon paman hindi na talaga magaan ang luob ko kay Mico at batid kong ganun din naman siya sakin.

"So anong gusto mong kainin for today  Nathan?... Don't worry my treat cos I know naman na you can't afford yung mga pagkain na sineserve dito..."

Baling sakin ni Mico pagkatapos naming maka upo at sinundan pa ng pag halakhak ng dalawang ungas na kasama nitong humpy dumpy.

Dahil sa pagka dismaya ko sa inasal nito hindi ko naiwasan na makaramdam ng galit na agad ko namang napigilan para hindi nadin makaagaw ng atensyon sa ibang .mga kumakakaing estudyante ng mga sandaling iyon.

"Aaron I think I should go besides ikaw lang naman ang inalok nila eh..."

Salita ko kay Aaron at sinundan ng agad na pag tayo ngunit nagulat ako ng tumayo din si Aaron na akala ko ay magpapaiwan at nag salita.

"Sa susunod na bastusin nyo pa si Nathan mananagot kayo sakin and you Mico dont bother to talk to me again nangangalingasaw ang lansa mo..."

Tiim bagang na bulalas nito at bakas ang galit sa mga mata habang naka harap sa tatlo na sinundan ng pag hila sa kamay ko upang ilayo sa kanila at humanap ng ibang lamesang mapepwestuhan.

Pumanhik kami sa 2nd floor ng cafeteria at ng makakita ng lamesang bakante agad naming inukupa, pumuwesto kami malapit sa balcony kung saan tanaw ang garden na humahati sa ground ng college students at high school students ng Academy.

"OK ka lang ba Nathan?..."

Basag na tanong nito sa pananahimik ko pagkatapos naming maka upo at pagkatapos kong ilabas galing sa bag ang lunch box na dala ko para saming dalawa. Nakaugalian ko na kasing mag baon nalang para sa aming dalawa ng pagkain para hindi na namin kaylanganing bumili sa cafeteria.

"Yeah I'm fine... Ikaw nga ang inaalala ko kasi mas mukhang galit kapa kesa sakin dahil dun sa mga yun..."

Balik ko dito habang pinag mamasdan ang gwapong mukha nito na kababakasan padin ng galit dahil sa nangyari, "Teka nga muna humahanga naba ako kay Aaron para magwapuhan ako sa kanya!!!..." hindi ko akalain na ganon ang magiging reaksyon nito at nagawa pang ipag tanggol ako.

"Mga ungas nayun... subukan lang nilang gawin ulit yun at hindi ako mag dadalawang isip na basagin ang mga pagmumukha nila..."

Sabi nito at minuwestra pang pinakita ang tikom na kamao.

"Ikaw talaga napaka basagulero mo,. Don't you ever try to do that kung ayaw mong mawala ang scholarship mo.."

Pasaway na sabi ko dito kasunod ng pag bigay ng malakas na pagbatok.

"Aaaray... Ano kaba tingnan mo nga tong ginagawa mo sakin kung maka saway ka eh mas war freak kapa nga sakin lalo na sa mga pananakit mo hindi mo ba alam na nilalabag mo na ang human rights ko.

Pangangatwiran nito na sinundan ng pag haplos sa batok na nasaktan na nagdulot naman sakin ng pagka konsensya dahil sa ginawang pananakit dito.

"Aba may pahuman rights-human rights kapang nalalaman ngayon eh kung batukan kaya kita ulit gamit naman ang sapatos ko..."

Balik ko na umaamba ng pagkuha ng sapatos at pananakot na ipapandagok ko dito.

"Oh tingnan mo masyado kang sadista... Kulang nalang sayo maging kamukha mo yung bestfriend mong diablo para masabi kong nasa impyerno na talaga ako..."

Pangaasar na nito na sinasabayan pa ng paghalakhak na tila nawala na ang galit na nararamdaman kanikanina lang at dahil sa pamamaraan ng pangaasar nito hindi ko naman naiwasan na makaramdam ng pagka pikon dahil sa totoo lang napaka galing talaga nito mangasar kaya naman nagiging problema ko ang ugali nyang yun dahil masyado naman akong pikunin na labis nya namang kinatutuwa.

"So you mean feeling mo nasa impyerno ka sa twing kasama mo ako!!! hmpt..."

Patampo ko na balik at pagpapahiwatig na napipikon na ako na sinundan pa ng pagtaas ng kilay at pag ismid.

"Ano kaba di ka naman mabiro oh... Kaw talaga napaka pikon mo kaya ang sarap-sarap mong asarin eh..."

Pangaalo nito na bahagya pang pinipisil ang magkabilan kong pisngi na parang pinanggigigilang bata na agad ko namang kinangingiti sa twing gagawin nya yun.

"I'm not scared to do anything just to protect you and I'm not a scholar of this academy Nathan..."

Ang biglaang sambit at pagsiryoso ng tono at mood nito.

"What do you mean?..."

Ang bigla kong tanong dala ng pagkalito sa mga salitang binitiwan nito na hindi na nya nagawang sagutin dahil sa pag nguso nito na tila may tinuturo sa likod ko at agad ko namang nilingon, tsaka nakita ang papalapit nasi Earnest dala ang tray na pinaglalagyan ng pagkain nito.

"I hate to interrupt you guys but do you mind if I join to your table?..."

Tanong ni Earnest pagkalapit sa lamesa namin na sinundan naman ng pagsimangot ng isa na tila hindi pagsangaayon. Kung si Mico ang labis kong kinaaasaran na tao sa class room namin etong si Aaron naman ay kumukulo ang dugo kay Earnest, hindi ko naman alam ang dahilan kung bakit dahil napaka bait naman ni Earnest sa amin hindi lang saamin kundi sa buong klase kaya hindi ko masise ito kung kagiliwan man siya ng mga professor at mga kaklase ko lalong lalo na ng mga bading.

"No it's OK... Dito ka nalang sa tabi ko..."

Tugon ko kay Earnest na abot tenga ang ngiti at agad na inilapag sa table ang dalang tray at umupo sa tabi ko at nagdulot naman kay Aaron upang malukot ng husto ang itsura ng mukha nito at nag focus nalang sa pag subo ng pagkaing dinala ko para sa kanya.

"Wow mukhang masarap yang ulam mo Nathan ah... Mukhang ganado kasi kumain si Aaron eh"

Pag tukoy nito sa chicken adobo na naka lagay sa lunch box ko.

"Yan ba yung lutong tinuro ko sayo?..."

"Oo madali lang kasi lutuin eh and magaling kadin kasi mag turo kaya master ko na kung pano gawin..."

Sagot ko dito sa himig ng pagmamalaki na sinundan pa ng pacute na ngiti na bigla namang kinatigil ni Aaron sa pagsubo at sukat na mailuwa ang pagkain na kakasubo lang sa bibig pagkarinig ng mga sinabe ko dala ng nabulunan na kinagulat naman naming dalawa ni Earnest.

"Ohh... Ok ka lang ba Aaron ?... oh eto tubig..."

Ang maagap kong naisambit dala ng pagaalala at kasunod ng pag abot ng baso ng tubig, haplos-haplos ang likod ni Aaron habang nakatayo na sa kanyang likuran, wala namang nagawa si Earnest kundi pagmasdan lang kami dala narin siguro ng pagkagulat sa nangyare.

"Do you think I'm fine?... Eh halos malason ako sa sama ng lasa ng ulam na niluto mo..."

Pagalit na balik nito na halos bulyawan ako na nag dulot sakin upang lalong mas mabigla dahil kani-kanina lang naman maayos nitong kinakain ang pagkaing dinala ko para sa kanya bago paman dumating si Earnest. Hindi ko narin nagawang magsalita pa upang mag tanong binanatan na ako ng pagtalikod nito upang umalis pagkatapos maka inom ng tubig.

"Ano nanaman bang problema ng taong yun!!!... Kahit kelan talaga panira ka ng moment Aaron!!!..."

Halos pagalit kong sambit sa isipan pagkatapos akong layasan ni Aaron at agad kong tinikman ang pagkaing iniwan nito upang malaman kung ano ang naging problema nito sa pagkain na inihanda ko para sa kanya, after tasting it I found out that there is nothing wrong, actually the taste is great pa nga kaya inisip ko nalang na baka sinumpong nanaman sya nang pagkakaruon nya ng saltik sa ulo kaya sya umarte ng ganon, umarte nalang din ako ng kaswal sa harapan ni Earnest para hindi narin mag taka ito ayoko naman din kasing masira ng tuluyan ang moment ko habang kasama ang Mr.Popular and Nice Guy ng Academy.

“So what’s wrong with the food?...”

Ang naitanong nalang ni Earnest na may halong pagtataka pagkatapos kong tikman ang pagkain, pambasag narin sa katahimikang nagsisimulang mabuo.

“Napadame ata yung soy sauce na nailagay ko…”

Pag dadahilan ko nalang upang hindi na humaba ang usapan.

“So that mean hindi mo na pwedeng kainin yan, OK wait me here I’ll buy you another food..”

Ang biglang sabi nito na sinundan ng pag alis upang maka bili ng pagkain. Hindi ko nadin naman naawat dahil bigla na siyang tumayo upang tunguhin ang food counter na nasa 1^st floor para bumili.

Mga ilang saglit pa at nakabalik na ito dala ang isang tray kung saan nakalagay ang pagkaing binili at inihain sa harapan ko.

Culatello para sa Antipasti, Minestrone para sa appetizer sinamahan pa nang Columba Pasquale, Agnolotti, Cannelloni at bigla kong naalala ang aking ina pagka kita ng Arancini dahil ito ang madalas na pinang-aalo sakin ni mama pag alam nya na depress ako. Halos Italian cuisine na masasarap ang lahat na pagkain ang binili nito.

“Bakit napakadami naman nito Earnest at Italian cuisine pa?...”

Ang naitanong ko nalang sa kanya pagkatapos ihain sa aking harapan ang mga pagkaing binili nito at bumalik sa pagupo na naka pwesto na ngayon sa katapat kong silya.

“Para naman mabusog ka,. Alam mo namang ayokong nalilipasan ka ng gutom at mukhang nangangayayat ka din kasi…”

Sagot nito na nasa himig nang pagiging sweet na may halong pagaalala na nag dulot naman saakin upang makaramdam ng self-conscious at nag pamula ng aking pisngi.

“Ano nagustuhan mo ba yung Arancini?...”

Tanong nito pagkatapos naming kumain habang tinutumbok ang Merced building para sa susunod na subject.

“Oo naman… ang sarap nga eh kasi lasang-lasa yung mozzarella at breadcrumbs na ginamit…”

Walang alinlangan kong sagot habang patuloy sa paglalakad.

Hindi ko na napansin na huminto pala ang isa habang patuloy ako sa paglalakad.

“Sino kaba talaga?...”

Ang narinig kong tanong mula kay Earnest na nagawa sakin upang lingunin siya at nag pahinto sakin sa paglalakad.

“What do you mean?...”

Balik na tanong ko sa kanya na may halong pagtataka habang nakatitig kay Earnest, bakas sa mukha nito ang pagnanais na mabigyang kasagutan ang mga katanungang namumuo sa kanyang isipan.

“You’re not just an ordinary person…”

Kasabay ng paghagod ng paningin nito sakin mula ulo hanggang paa na tila ba kinikilatis ako ng husto.

“Cos it feels like you’re from a rich family, you know lots of things na hindi alam ng pangkaraniwan…”

Patuloy na pagsasalita nito na unti-unti namang nagdudulot sakin ng kaba na gumagapang sa aking isipan.

“Like nalang sa champagne and the food we ate awhile ago.. You know those things na hindi alam ng pangkaraniwan…”

Patuloy pa nito.

Itutuloy…